Sinema sanatçısı Yılmaz Güney, tedavi gördüğü Paris Uluslararası Üniversite Hastanesi’nde öldü. Yılmaz Güney’in dün sabah TSİ 06.20’de öldüğü ailesince dün öğleden sonra doğrulandı. Yılmaz Güney’in cenazesi 13 eylül günü kaldırılıp Paris’teki Pere Lachaise Mezarlığı’nda toprağa verilecek. 47 yaşında ölen sinema sanatçısının bir süredir tedavisi mümkün olmayan bir hastalığa yakalandığı biliniyordu.
Asıl adı Abdullah Pütün olan Yılmaz Güney, 1981 yılında Türkiye’de cezaevinden kaçarak yurt dışına gitmişti. Daha sonra siyasi iltica aldığı Fransa’ya yerleşen Güney, 1983 yılı ocak ayında T.C. vatandaşlığından çıkartılmıştı. Yılmaz Güney evli ve iki çocuk babasıydı.
Yılmaz Güney Kimdir?
Film yönetmeni, oyuncu, senaryo ve roman yazarı Yılmaz Güney, 1937 yılında Adana’ya bağlı Yenice köyünde dünyaya geldi. Adana Lisesi’ni bitirdi. Bir süre İstanbul’da Hukuk ve İktisat fakültelerine devam etti. 1958’de Atıf Yılmaz’ın yanında “Bu Vatanın Çocukları” filmiyle senaryo yazarı, yönetmen yardımcısı ve oyuncu olarak sinemaya girdi. 1961’de bir öyküsünde “komünizm propagandası” yaptığı gerekçesi ile hapis cezasına çarptırıldı. 1963’ten sonra Yeşilçam’da baş rollerini oynadığı ucuz bütçeli serüven filmleriyle, Anadolu insanının gönlünü fethetti ve “Çirkin Kral” adıyla ünlendi. “Umut”, “Acı”, “Ağıt”, “Baba”, “Arkadaş” filmlerinin yönetmeni olarak da dikkati çekti. “Endişe” isimli filmi çekerken Adana’nın Yumurtalık ilçesinde bir yargıcı öldürme suçuyla 18 yıl hapis cezasına çarptırıldı. 1981 yılı sonlarında, bayram izni sebebe ile yatmakta olduğu Isparta Cezaevi’nden çıktı ve yurt dışına kaçtı. Fransa’da çevirdiği “Yol” filmi, 1982 Cannes Film Şenliği Büyük Ödülü’nü, Yunan asıllı Fransız yönetmen Costa Gavras’ın “Missing” adlı filmiyle paylaştı.
Daha sonra “Duvar” adlı filmi de Fransa’da çekti. Güney ayrıca, Zeki Ökten’in yönettiği ve uluslararası alanda başarı kazanan “Sürü”den başka, “Düşman” ve “Bayram” filmlerinin ortaya çıkmasını sağladı. Yılmaz Güney’in Fransızca’ya da çevrilen ve Orhan Kemal Ödülü’nü alan “Boynu Bükük Öldüler”, “Hücrem”, “Salpa”, “Sanık” adlı romanları, birçok senaryosu, “Oğluma Hikâyeler” ve son olarak da 1980’ler başında çıkan “Soba, Pencere Camı ve İki Ekmek İstiyoruz” adlı iki romanı vardı.
10 Eylül 1984 – Cumhuriyet
