Bugün Türk Sineması’nda kızların bir numaralı sevgilisi olan Tarık Akan’ın hayatını hiç merak ettiniz mi? Kimdir bu Tarık Akan? Sinemaya başlamadan önceki yaşantısı nasıldı? Zengin bir iş adamının hazır yiyici oğlu muydu yoksa günlerinin çoğunu simitle geçiren meteliksiz, deli dolu bir genç miydi?
Tarık Tahsin Üregil’den, Tarık Akan olmaya uzanan süreç;
Tarık Akan’a herkes “Kartpostal Yıldızı” diyor bugün. Genç kızların onu gördükleri yerde yakasına yapışıp imzalı bir resmini alabilmek için birbirleriyle kavgaya tutuştuğu bile oluyor. Altı ay içinde çevirdiği filmlerdeki rol arkadaşlarını dahi etkisi altına alan Tarık Akan bu şöhrete nasıl ulaştı?
Evet! Günde binlerce kartpostalı satılan ve filmlerinde genç kızlar tarafından hayranlıkla seyredilen bu güzel adam kimdir? İşte şöhretin zirvesine nasıl ulaştığı merak konusu olan bu adamın kim olduğunu, Tarık Akan’ın kendi ağzından dinliyoruz.
“Tahsil hayatımda ilk kez lise birde okuldan kovuldum. Henüz okulun birinci günü sigara içtiğimi gören okul müdürü önce şiddetle azarladı, ikinci gün de okuldan kovdu beni. Bir süre başıboş sürttükten sonra, babam böyle olmayacağını söyleyip başka bir okula yazdırdı. Günlük tam 5 lira harçlığım vardı. Bafra sigarasına günlük 160 kuruş yatırınca, geriye kalan parayla da karnımı genellikle kuru fasulye, ekmek ve peynirle doyururdum. Üç yıl böyle sürüp geçti.
Önceleri Ataköy Plajı’nda sandal kiralıyordu
Liseyi bitirdikten sonra ise yaz aylarında, Ataköy Plajı’na gelen insanlara sandal kiraya verirdim. Pazar günleri elime yüz liraya yakın para geçerdi. Ayrıca, sandal kiralamanın yanında yine plajın giriş kapısında tezgah açar, işportacılık yapardım. Bu heyecan verici mesleğimde tam sekiz kere yakalandım ve karakola düştüm. Epeyce de dayak yedim tabi.
Sonra kış geldi. Biriktirdiğim paralarla Özel Makina Mühendislik Okulu’nun gece bölümüne girdim. Fakat burada da uzun süre okuyamadım. Okulun 500 lira olan ikinci taksitini ödeyemediğim için bu okuldan da kovuldum. Okumayı çok istiyordum ve içimde hep okumak arzusu vardı. Daha sonra da para kazanmak için bir kiremitçinin yanında çalışmaya başladım. Telefonlara bakıp yerleri süpürdüğüm bu işte haftada 75 lira para alırdım. 1,5 ay sonra bu işten de sıkılınca soluğu hipodromda aldım. En uzun çalışma dönemim hipodromda oldu. 100 lira haftalıkla padukta 1 yıl boyunca çalıştım.
Eve her akşam meteliksiz olarak dönüyordum
Ancak eve her akşam meteliksiz dönüyordum. Kazandığım tüm parayı koşulara yatırıyordum çünkü. Hipodromdaki işten de ayrıldıktan sonra, çok yakın bir arkadaşımla uzun uzun düşündük ve yeni bir meslekte karar kıldık. İşportacılığa tekrar başlayacaktım. Arkadaşımla karar aldıktan sonra ertesi gün karaborsada defter kaplama kağıtları satmaya başladık. Fakat daha hafta bitmeden elimizdeki kaplama kağıtları bitti. Kazandığımız tüm parayı yediğimiz için bu işi de devam ettiremedik.
Tarık Tahsin Üregil’den, Tarık Akan olmaya uzanan hikaye
Artist yarışması hayatımın dönüm noktası oldu
Nihayet hayatımın dönüm noktası, bundan bir buçuk sene önce zorlukla katıldığım bir yarışmayla başladı. Bir kahvehanede 4 arkadaşımla oturmuş sohbet ediyorduk. Arkadaşlarımdan biri sohbet sırasında elindeki dergiyi bana göstererek “Bana bak Tarık! Artist yarışması için gençler aranıyormuş. İşin ucunda da 10 bin lira parayla 10 tane de film varmış. Bu yarışmaya girer misin? “dedi bana. İlk önce “Hadi be arkadaş! Bizde o şans nerde dediysem de sonradan nasıl olduysa 4 arkadaş birlikte fotoğraf çektirmem için bir fotoğraf stüdyosuna gittik. Fotoğrafçı bir portre, bir de boydan resim için 85 lira isteyince soluğu dışarıda aldık. Çünkü dördümüzün cebindeki parayı toplasak 15 lirayı zor bulurdu.
Bunun üstünden bir hafta geçmişti. Sonra bir arkadaşımın aracılığı ile fotomodellik denemesine giriştim. Önce boydan iki resmimi çektiler. Çok beğendiler. Ama sonrasında hiçbir cevap gelmedi. Burada çekilen iki boy fotoğrafımı kaptığım gibi, soluğu arkadaşlarımla beraber artist yarışmasını açan dergide aldık. Ancak kapıya geldiğimizde şanssızlık bir kez daha karşıma çıktı. Derginin kapıcısı boy resimden başka bir de portre resim getirmem gerektiğini ve 8 kuponla yarışmaya katılabileceğimi söyledi. İkinci defa fotoğraf stüdyosunun yolunu tuttuk. Resmi bu kez çektirdik. Kuponları da temin edince tekrardan dergiye gidip son anda yarışmaya katıldım.
Yarışmaya arkadaşımın gömleğiyle katıldım
Yarışma günü derginin salonu ana baba günü gibi tıklım tıklımdı. Avantadan elime geçen 100 lirayla kendime ancak bir ceket alabilmiştim. Pantolon, gömlek ve ayakkabıyı arkadaşlarımdan temin ettim. Yarışmacılar, 4 ayrı yarışmaya da farklı kıyafetleri ile gelirlerken ben hep aynı, pantolon, ceket ve gömlekle gelmiştim. Benim bu halim birçok yarışmacının dikkatini çekmişti. Hatta bazı yarışmacıların arasında alay konusu da olmuştum. Yarışmanın yapıldığı derginin kapısında dört arkadaşımla birlikte heyecandan tir tir titreyerek bekliyorduk. Hepimizin düşündüğü tek şey kazandığım takdirde alacağım 10 bin lira idi. Çünkü hayatımız boyunca görebileceğimiz en büyük para olacaktı bu.
Yarışmayı kazandım ama 10 ay boyunca kimse iş vermedi
Uzatmayayım yarışmayı kazanmıştım. Hepimiz öylesine mutlu olmuştuk ki anlatamam. Ve sonradan öğrendik ki 10 bin lirayı ancak film çevirmeye başladığım zaman alacaktım. Derginin düzenlediği bu yarışmayı kazanmış bir yıldız adayı olarak tam 10 ay boyunca boş gezdim. Kimse aramadı ve iş vermedi. Delik cebimle adeta sefilleri oynadım.
Onuncu ayın sonunda, nasıl olduysa bir film şirketi beni çağırmayı akıl etti. Çevirecekleri filmde başrolü oynayacaktım. Alelacele elime 2 bin 500 lira avans sayıp, “yarın gel filme başla” dediler. Böylelikle hayatımda ilk defa beş tane 500’lük banknotu bir arada gördüm. O gece arkadaşlarıma bir gece kulübünde güzel bir ziyafet çektim. Sabah sete giderken cebimde sadece 25 kuruş kalmıştı.
Bugün Tarık Akan olsam da hiç değişmeyecek, işportacı Tarık olarak kalacağım
Bugün mü? Bugün gazetecilik okulunun son sınıfındayım. Pahalı bir Mercedes’le geziyorum. Yiyip içebileceğim, dilediğim giysiyi alabileceğim kadar param var. Ama bana büyük destek veren o 4 çocukluk arkadaşımdan ne kopmuşumdur, ne de ilkokulda gazete ve çekirdek sattığım o yoksulluk günlerimi unutmuşumdur. İşportacı, karaborsacı ve sandal kiralayıcısı Tarık Akan’ın sinemada yakaladığı şöhretinden sonra değişmeyeceğine dair büyük bir inancım var.”
1,5 yıl önce iki resim çektirmek için para bulamayan Yeşilçam‘ın yeni yıldızı Tarık Akan’ın (gerçek adıyla Tarık Tahsin Üregil), bugün resimlerini satanlar zengin oluyor. Ayrıca kendisi de şimdi lüks içinde yaşıyor.
05.11.1972
Röportaj; Altan Demirkol – Milliyet
Çok bilinen bazı Tarık Akan filmleri;
Beyoğlu Güzeli – 1971
Sev Kardeşim – 1972
Tatlı Dillim – 1972
Canım Kardeşim – 1973
Oh Olsun – 1973
Yalancı Yarim – 1973
Boşver Arkadaş – 1974
Mavi Boncuk – 1974
Ah Nerede – 1975
Ateş Böceği – 1975
Bizim Aile – 1975
Ah Nerede – 1975
Delisin – 1975
Hababam Sınıfı – 1975
Hababam Sınıfı Sınıfta Kaldı – 1975
Çapkın Hırsız – 1975
Bizim Kız – 1977
Kanal – 1978
Sürü – 1978
Yol – 1981
Leyla ile Mecnun – 1989
Eylül Fırtınası – 1999
Abdulhamit Düşerken – 2002
Vizontele Tuuba – 2003
Deli Deli Olma – 2009
Tv Dizileri;
Taşların Sırrı – 1992
Koçum Benim – 2002
Gece Yürüyüşü – 2004
Ahh İstanbul – 2006
