Şefik 16 saatte uçak ehliyeti aldı.
Almanya’ya işçi olarak giden Tonyalı Şefik Karagüzel, 7000 marka bir uçak alıp Türkiye’ye gelmek istiyor…
Uçak taksi ile müşteriye de çıkarım diyen Şefik’in niyeti Türkiye’ye kendi uçağıyla gelmek.
“Kaz uçar da şefik uçmaz mı?”
“Şefik uçar da kaz uçmaz mı?”
Keskin zekalarımız, yukarıdaki sloganlardan hangisinin doğru hangisi yanlış olduğunu tartışa dursunlar. Tonyalı Şefik şakur şukur uçuyor. Öyle sadece ayağını yerden de kesmiyor. Alıyor eline haritayı, kompası, ver eline Köln’den Düsseldorf, Bonn, Münich… Ve sallıyor kilometreleri…
Şefik ile Putsweilerhouf’taki özel hava alanının kafeteryasında ilk kez karşılaştık.
“Ver bir kola-kahve” dedi.
Sorduk; “Nedir bu karışım?”
Anlattı. Efendim bu meslekte herkes bir yenilik yaparmış. Bizim Tonyalı da düşünmüş kola ile limonata niçin karışmasın diye. Karıştırmış ve ismini de “kola-kahve” koymuş. Şimdi herkes içer dururmuş.
Uçak taksi yaparım abi
İkinci karşılaşma havada oldu. Tonyalı “Hop” deyip dalıyor. “Hop” deyip dikiliyordu. Vallahi de iyi uçuyordu. O uçtu ben terledim. Türk’ü televizyona alan kameraman terledi. İşi hafiften alan yek olarak Tonyalı idi. Uçaktan Tarzan’a taş çıkartır çeviklikte inince, ilk işi “Yukarda hava yaramaz” demek oldu. Orada iniş çıkış varmış, anlattı durdu. Bilmiyorduk öğrendik.
Bu arada öğrendik ki Tonyalı gelecek yıl uçak kiralayacak ve 3 kişilik bir ekiple memlekete gidecekmiş. “Tren miren hava abi” diyen Şefik Karagüzel, 13 saatte Trabzon’a iner, oradan da gözüm tutarsa bir Tonya yaparım diyor.
Binlerce kişi aylarca oto ehliyeti alamazken, bizim Tonyalı Şefik, 16 saatte pilot brövesi almış. Şöyle hikaye etti;
“Düşündüm memlekete niye araba götüreyim diye. Uçak da 7000 liraya var (7 bin mark demek ister). Alırım bir tane. Eh! Devlet zirai ilaçlamayı teşvik eder. Arada da dolmuş sallarız.” Uçak taksi (hava taksisi) ne güzel olur demeye getirdikten sonra; “Bayılırım abi uçmaya. Bi havalanalım mı?”
Şimdi Şefik Karagüzel arazi, çalışmaları. Kuleden talimat üzerine pür dikkat “Ey abicim” diyor. “Başka türlü olmaz. Nasıl talimat alırız ki? İşi iyi bilmezsek.” Alelacele ilk uçuşunu da anlattı. Hocası Pullmann, bir tatbikattan sonra yere indiklerinde, “Hadi bakalım Türk, artık yalnız uçarsın. İnancım var sana” demiş.
“İşin içine Türklük girdi gazeteci bey” dedi. “Ya Allah dedim, gaz maz derken havadayım. Yukarlarda da hocanın istediği gibi bütün manevraları bağırarak, tekrarlayarak yaptım. Öyle oldu işte.”
Ve uçup duruyor Tonyalı Alamanya semalarında…
27 Ağustos 1969 – Milliyet
Orhan Türel